Wprowadzenie i cel: W niniejszym artykule zaprezentowano aktualny stan wiedzy na temat diagnostyki różnicowej zawrotów głowy pochodzenia centralnego i obwodowego, który ma ułatwić codzienną pracę w Szpitalnym Oddziale Ratunkowym. Skrócony opis stanu wiedzy: W diagnostyce należy uwzględnić badanie podmiotowe, przedmiotowe, w tym pomiar ciśnienia tętniczego, tętna, temperatury ciała, pełne badanie laryngologiczne z orientacyjnym badaniem słuchu oraz próbami stroikowymi oraz badanie otoneurologiczne. Należy ocenić oczopląs, funkcję nerwów czaszkowych, siłę i napięcie mięśniowe. Koniecznie należy wykonać próby koordynacyjne (próbę palec-nos, pięta-kolano), testy statyczno-dynamiczne (próbę Romberga, próbę Unterbergera), manewry diagnostyczne (test Dix-Hallpike'a, roll test). Streszczenie: Prawidłowe rozpoznanie zawrotów głowy ośrodkowych czy obwodowych nierzadko stanowi wyzwanie dla lekarzy pracujących w Szpitalnym Oddziale Ratunkowym. Najczęściej kluczowym wydaje się właściwe zebranie wywiadu medycznego, a następnie wykonanie rzetelnego badania przedmiotowego. Często chorzy nie potrafią precyzyjnie nazwać swoich objawów, a bazowanie wyłącznie na wywiadzie medycznym może prowadzić do błędów diagnostycznych. W artykule zaprezentowano podstawową diagnostykę zawrotów głowy zgodną z aktualną wiedzą medyczną, którą można z powodzeniem zastosować w ramach Szpitalnego Oddziału Ratunkowego.